Przyznam, że mieliśmy co do tego mieszane uczucia. Z jednej strony- najlepiej dla słoni byłoby, gdyby żyły na wolności, z drugiej- te już na wolność nie moga być wypuszczone i dobrze, że są miejsca, które o nie zadbają... ale skąd mamy pewność, że gdzieś tam kolejne słoniątka nie dojrzewaja po tu, by trafić tutaj i zadowalać turystów? Ech...

W większości tego typu miejsc możecie wybrać całodniową opcję wycziewcki, lub krótszą i my na tą drugą wersję się zdecydowaliśmy. Skoro świt pod nasz hotel podjechał firmowy jeep do kórego to się zapakowaliśmy i udaliśmy za miasto. Po niespełna godzinie dotarliśmy na miejsce. W ośrodku  dostaliśmy nowe wdzianka i odbyliśmy krótkie szkolenie. Główna zasada, którą mieliśmy się kierować to nic na siłę- nie można słonia szarpać, chwytać gdzie chcemy, to one grają tu pierwsze skrzypce, a my możemy jedynie im współtowarzyszyć. 

W dniu naszej wycieczki było nas łącznie 6 osób- nasza czwórka i dwie japonki, ale muszę przypomnieć, że podróżowaliśmy w czasach covidu, zaraz po zamknieciu granic, więc jeśli czytaliście poprzednie wpisy to wiecie już, że wszystkie miejsca mieliśmy praktycznie na wyłączność.

A słonie? Cóż... ewidentnie kojarzą turystów z jedzeniem, bo nas nasz widok od razu przybiegły się przywitać. Muszę przyznać, że słonie w takiej odległości robią wrażenie- możliwość przebywania tak blisko- coś wspaniałego! Przyznam, że czytając program można pomyśleć: co w tym ekscytującego? Ale wierzcie mi, nie trzeba wiele! A sam fakt, że mieliśmy słonie praktycznie dla siebie to była jak wygrana na loterii. Mogliśmy tak po prostu z nimi przebywać, coś niezapomnianego! Chyba sami nie spodziewaliśmy się tego, ile frajdy przyniesie nam to spotkanie.

Po krótkim przywitaniu przeszliśmy pod zadaszenie, gdzie mieliśmy zająć się przygotowywaniem ich posiłków. Czy wiecie, że słonie jedzą przez blisko 20 godzin w ciągu dnia? To oznacza, że nasza porcja posłuży może za jakąś przekąskę Każdy z nas otrzymał swój koszyk, kawałki trzciny, kóre należało następnie pociąć na cztery jeszcze mniejsze kawałki. Fakt, że mam wszystkie palce uważam za duży sukces. 

A jak się karmi slonie? Jakby się przyczepić, to w sumie karmią same siebie i jeśli sie odpowiednio nie podejdzie do tematu to swój koszyk stracicie w zaledwie kilka sekund. A kiedy otoczy cię kilka słoni... to trzeba się mieć na baczności. Mnie udało się nawet złapać na kilka kadrów.

Po dobrym posiłku czas na błotne przyjemności. Do tego nietypowego spa mógł dołączyć każdy chętny- w pewnym momencie dołączyłam nawet ja! Nie chcę liczyć, ile rzeczy zrobiłam podczas jednego tego pobytu, ale wierzcie mi, jestem z siebie dumna!

Po błotnej kąpieli czas na tą właściwą, w sadzawce obok. Tutaj musicie wziąć pod uwagę, że słonie w nosie mają waszą obecność- tzn. bardzo lubią oczywiście zabawy z wodą, ale za nic biorą sobie dobre maniery i musicie się przygotować się na to, że obok was w wodzie może pojawić się też ich.. .kupa :) Jeśli przyjrzycie się zdjęciom to zobaczycie, że przy kąpieli nie towarzyszyły nam wszystkie słonie, a jedynie te, które miały na to ochotę. Przynajmniej przy nas nikt ich do niczego nie zmuszał. Zauważycie też, że jeden z nich ma na nodze linę, ale już na wstępie poinformowano nas, że to słoń, który jest u nich od niedawna i cały czas towarzyszył mu jego opiekun, który czuwał nad bezpieczeństwem, stąd też ta asekuracja w postaci liny. Zawsze w takiej sytuacji mam w głowie tysiąc myśli, bo ciągle z tyłu mam w głowie fakt, że jesteśmy w Azi... i czy przypadkiem nie finansujemy czegoś, czego finansować byśmy nie chcieli, ale jeden z przewodników tłumaczył nam też, że gdyby zlikwidowano takie miejsca, los tych słoni nie byłby wcale lepszy. 

Ciekawa jestem zatem,  jaka jest wasza opinia?